Evvelden de yazmıştım, bir daha yazayım: Ressam gibi görünen ressam, psikiyatrist gibi görünen psikiyatrist, vegan gibi görünen vegan vs. vs. den daha mide bulandırıcı pek az şey var. Neden? Cem Mumcu mesela. Psikiyatrist. Bazen top sakal bazen kirli sakal. Eskiden yuvarlak çerçeveli gözlük takardı şimdi kemik çerçeveye döndü. Beden dili, sürekli sakalını sıvazlaması, Türkçeyi Amerikan aksanıyla konuşması... Ya da Bedri Baykam veya Hasan Cihat Örter. Bunlarda bizi rahatsız eden sadece narsisizmleri midir? Sanmam. Saç, baş, fular, papyon, tuhaf şapkalar vesaire vesaire... Bizimkiler dizisinde Rutkay Aziz'in canlandırdığı bir tip vardı: Cenap Abi. Hah bu Özgür Baba da öyle bir tip. Karikatür gibi.
Postuna büründüğü karakterin tüm klişelerini ihtiva eden bir panayır sanki. Nasıl tarif etmeli ki? Cihangir Alevisi? Ama şamanlığa falan da göz kırpıyor. Müridleri genelde 'şaman gibi' giyiniyorlar. Tüm muhabbetler 500 kelimeyle falan dönüyor. Şifa, can, dost, hemhal, hiç, hane, eyvallah... Bunlar cemiyet değil kalabalık. Bu kalabalığa dahil olunca bireyselliğini -artık ne kadar varsa- bir tarafa koyuyorsun ve kalabalığın 'ruhundan' tırtıklamaya başlıyorsun. Bu kalabalığı diğerlerinden ayıran bir şey var; cinselliği de kenara koymak gerekiyor. Ya da kenara koymuş gibi durmak gerekiyor. En korkuncu da bu. Tüm bu saç, sakal, tuhaf kıyafetler, acayip jargon libidoyu bastırmak için. Yazık bunca zahmete.