algoritma sayesinde karşıma çıktı yazınız iyi ki de çıktı. Çok güzel bir anlatım yanında bu zamanda sık rastlayamadığımız bir bilgi deryası da bize göz kırpmakta ne harika :)
Gürbüz, yanlış hatırlamıyorsam, ailenin en küçüğü. "Aman da aman, neler de biliyormuş, büyümüş de küçülmüş" gibi sözler belki kulağında yer ederek büyümüştür. Hem çatışma ve galip gelme hem de takdir görme arzusu da çevresine, genel olarak dünyaya dair hislerini şekillendirmiş, ömrünün devamında da bu hissin tortusuyla yetişkinliğe varmıştır. Çocuk bilgiçliğine denk düşen bu histen aldığı tadı başka şeyde bulamadıysa eğer ("belki bilardo"), dünya ahvali de maişetini bozmadığından, geçinip gidiyorlar işte. Ayıplayanından çok senakarı bulunduğuna göre alemin, devranın hiç mi suçu yok? Varsıllar ve yoksullar gibi bir karşıtlık, geçimliler ve geçimsizler. Kara para aklamaktan tutuklanan instagram fenomeninin takipçi sayısındaki artış gibi, aksiyon almaktan çok, reaksiyon vermekten gelen gınayla, bu da bir tür "inadına yaşamak". Kabızlarla ishallerin kavgasına taraf olmak yerine şeylerin kendinde değerleri olsaydı herkes kanaatkar olurdu. Gürbüz de kendinde yeterli değer görseydi tevile kalkışmazdı. Yani.
Böyle "neşidem de neşidem" diye dolanırken melikenize denk gelmişsiniz belli ki. Şule hanım peygamberlik kadınlığa kadar inemeyince melikelikte karar kılan biri.
Sorarım size, kim ortaya atılan bir zarfla derhal göreve çağırabildiği bu kadar sayıda büyüğe ve ustaya sahip, hepsi de seba melikesinin ihtiyar heyetinin bir üyesi gibi maşallah. Süleyman ne kadar Asaf kullanıyorsa Şule hanımımız da o kadar Tanpınar kullanıyor.
Tanrı, millete izinsiz sınav çeken Süleyman'a belli ki bu sefer fena içerlemiş ve billurmuş safirmiş dinlemeyip taşta şakır şakır yüzen bir gürbüz göndermiş.
Ve teessüf ederiz böyle "enselemek" türünden alengirli işler için hüdhüdler gönderilir, bizzat teşrif edilmez :)
Sule Gurbuz icin nicedir benim de icimden gecirdigim ama bir turlu kavramsallastiramadigim bir konuya deginmissiniz, tevazu sapkali kibir. Elinize saglik
Algoritmalar artık beynimizin içini de mi okuyorlar. Bir iki gün önce aklımdan geçivermişti. Şule gürbüz’ü geçen ay okuduğum kambur romanının bende bıraktığı kekremsi tatla tanımış oldum. İlber Ortaylı önerisiyle kitaplığıma sokmuştum. Bu yüzden edebiyat namına hem de ilk eserinde ne yakaladığını, hatta bir de murat belge’nin arka kapaktaki peşreviyle arşa çıkarmasını, benim ufkumun ötesinde bir anlam var deyip işime gücüne baktım
Lol. Substack algoritması getirip önüme koymasaydı, sizden haberim olmayacaktı. Ne güzel yazmışsınız. Hepimiz özgeçmiş sayfalarımızı biraz cilalama kusurundan muzdaribiz ama bazıları işin dozunu kaçırıyor bazen.
Şule Hanım'ın adını duymamıştım o yüzden bir hükümde bulunamayacağım. Fakat yazınızı zevkle okudum. Bu vesile ile daha önceki makale başlıklarınıza da baktım. Müzik konusunda yazıyorsunuz daha çok. Hepsini ilgi ile okuyacağım. Kaleminize sağlık. Teşekkür ederim.
doğru olmadığını düşünmüyorum, biliyorum. Birisi sizi takdim ederken “Seyhan Hanım çok iyi Gürcüce bilir” dese susar mısınız yoksa düzeltir misiniz bu hatayı? Şuke Hanım’ın bunu düzeltmiyor oluşunda bir tuhaflık bulmayı neden yadırgadığınızı anlayamıyorum.
-sizi tanıyorum zaten. ülkede kaç kilise orgu var bellidir. envanteri var. çalanları da bellidir. şule hanım bunlardan biri değil. tekrar söylüyorum; şule hanım kilise orgu çalmıyor. bu bir tahmin değil bilgi. çalmak istese de öyle pek kolay değil çünkü ülkede herkesin kullanımına açık bir org yok. anlatabildim mi? ispat beklemiyorum yani çünkü bilgimden şüphem yok.
babanızın kütüphanesinde eceliyle ölen türk yazar olmaması babanızın tercihi. kemal tahir, yaşar kemal, oğuz atay, abdülhak şinasi vs vs. bir dolu eceliyle ölen yazarımız var.
şule hanımın iki romanı hariç tüm kitaplarını okudum.
viyolonselini yaktığını yazmışsınız. umarım bu kadar dürtüsel ve çocukça davranan biri değildir.
Deli Vahit'e ağır bir sataşma var. Diliyorum bu yazıyı okur ve Steinway ve Oğullarının anasını ağlatarak sizi özür dilemek zorunda bırakır.
algoritma sayesinde karşıma çıktı yazınız iyi ki de çıktı. Çok güzel bir anlatım yanında bu zamanda sık rastlayamadığımız bir bilgi deryası da bize göz kırpmakta ne harika :)
Gürbüz, yanlış hatırlamıyorsam, ailenin en küçüğü. "Aman da aman, neler de biliyormuş, büyümüş de küçülmüş" gibi sözler belki kulağında yer ederek büyümüştür. Hem çatışma ve galip gelme hem de takdir görme arzusu da çevresine, genel olarak dünyaya dair hislerini şekillendirmiş, ömrünün devamında da bu hissin tortusuyla yetişkinliğe varmıştır. Çocuk bilgiçliğine denk düşen bu histen aldığı tadı başka şeyde bulamadıysa eğer ("belki bilardo"), dünya ahvali de maişetini bozmadığından, geçinip gidiyorlar işte. Ayıplayanından çok senakarı bulunduğuna göre alemin, devranın hiç mi suçu yok? Varsıllar ve yoksullar gibi bir karşıtlık, geçimliler ve geçimsizler. Kara para aklamaktan tutuklanan instagram fenomeninin takipçi sayısındaki artış gibi, aksiyon almaktan çok, reaksiyon vermekten gelen gınayla, bu da bir tür "inadına yaşamak". Kabızlarla ishallerin kavgasına taraf olmak yerine şeylerin kendinde değerleri olsaydı herkes kanaatkar olurdu. Gürbüz de kendinde yeterli değer görseydi tevile kalkışmazdı. Yani.
Böyle "neşidem de neşidem" diye dolanırken melikenize denk gelmişsiniz belli ki. Şule hanım peygamberlik kadınlığa kadar inemeyince melikelikte karar kılan biri.
Sorarım size, kim ortaya atılan bir zarfla derhal göreve çağırabildiği bu kadar sayıda büyüğe ve ustaya sahip, hepsi de seba melikesinin ihtiyar heyetinin bir üyesi gibi maşallah. Süleyman ne kadar Asaf kullanıyorsa Şule hanımımız da o kadar Tanpınar kullanıyor.
Tanrı, millete izinsiz sınav çeken Süleyman'a belli ki bu sefer fena içerlemiş ve billurmuş safirmiş dinlemeyip taşta şakır şakır yüzen bir gürbüz göndermiş.
Ve teessüf ederiz böyle "enselemek" türünden alengirli işler için hüdhüdler gönderilir, bizzat teşrif edilmez :)
Sule Gurbuz icin nicedir benim de icimden gecirdigim ama bir turlu kavramsallastiramadigim bir konuya deginmissiniz, tevazu sapkali kibir. Elinize saglik
Algoritmalar artık beynimizin içini de mi okuyorlar. Bir iki gün önce aklımdan geçivermişti. Şule gürbüz’ü geçen ay okuduğum kambur romanının bende bıraktığı kekremsi tatla tanımış oldum. İlber Ortaylı önerisiyle kitaplığıma sokmuştum. Bu yüzden edebiyat namına hem de ilk eserinde ne yakaladığını, hatta bir de murat belge’nin arka kapaktaki peşreviyle arşa çıkarmasını, benim ufkumun ötesinde bir anlam var deyip işime gücüne baktım
ne güzel bir üslup! bayıldım size. şule gürbüz hakkındaki bakış açımı da bir hayli değiştirdiniz.
Uslubunuza bayildimmm
eksik olmayın
Lol. Substack algoritması getirip önüme koymasaydı, sizden haberim olmayacaktı. Ne güzel yazmışsınız. Hepimiz özgeçmiş sayfalarımızı biraz cilalama kusurundan muzdaribiz ama bazıları işin dozunu kaçırıyor bazen.
Şule Hanım'ın adını duymamıştım o yüzden bir hükümde bulunamayacağım. Fakat yazınızı zevkle okudum. Bu vesile ile daha önceki makale başlıklarınıza da baktım. Müzik konusunda yazıyorsunuz daha çok. Hepsini ilgi ile okuyacağım. Kaleminize sağlık. Teşekkür ederim.
hoşgeldiniz
kilise orgu çalmayı nerede öğrenmiş peki? bir viyolonsel ustası olduğu da doğru mudur?
doğru olmadığını düşünmüyorum, biliyorum. Birisi sizi takdim ederken “Seyhan Hanım çok iyi Gürcüce bilir” dese susar mısınız yoksa düzeltir misiniz bu hatayı? Şuke Hanım’ın bunu düzeltmiyor oluşunda bir tuhaflık bulmayı neden yadırgadığınızı anlayamıyorum.
-sizi tanıyorum zaten. ülkede kaç kilise orgu var bellidir. envanteri var. çalanları da bellidir. şule hanım bunlardan biri değil. tekrar söylüyorum; şule hanım kilise orgu çalmıyor. bu bir tahmin değil bilgi. çalmak istese de öyle pek kolay değil çünkü ülkede herkesin kullanımına açık bir org yok. anlatabildim mi? ispat beklemiyorum yani çünkü bilgimden şüphem yok.
babanızın kütüphanesinde eceliyle ölen türk yazar olmaması babanızın tercihi. kemal tahir, yaşar kemal, oğuz atay, abdülhak şinasi vs vs. bir dolu eceliyle ölen yazarımız var.
şule hanımın iki romanı hariç tüm kitaplarını okudum.
viyolonselini yaktığını yazmışsınız. umarım bu kadar dürtüsel ve çocukça davranan biri değildir.